Roep jij ook: Help, ik sta altijd aan. En nu? Herken je dat gevoel van gejaagdheid en rusteloosheid?  Ik weet het. Een heel vervelend gevoel en het kost je bakken met energie. In deze blog deel ik 7 Tips om de uitknop weer te vinden. Eenvoudige tips waar je direct mee aan de slag kunt.

Help, ik sta altijd aan. En nu…

Het lastige van het feit als je altijd aan staat, is dat het zich over langere periode heeft opgebouwd. Al zou je graag willen, het is onmogelijk om “even” de uitknop in te drukken. Vast herkenbaar. Het heeft dan ook vaak een langere tijd nodig om de uitknop weer te activeren. Het goede nieuws is, dat als je je in de bovenste alinea herkent, je de moeite neemt om deze blog te lezen en met de tips aan de slag te gaan, je de eerste stap in de goede richting hebt genomen. Herkennen en erkennen. De eerste twee stappen richting transformatie.

Veelal duurt het in het begin even voor je je realiseert wat er nou eigenlijk gaande is. Je voelt je geregeld opgejaagd en onrustig, maar niet altijd met een reden. Dat maakt dat het niet alleen moeilijk is om te begrijpen wat er aan de hand is. Het zorgt er ook voor dat je het gevoel probeert weg te duwen. Omdat je hetgeen je ervaart niet kunt verklaren, mag het er vaak niet zijn. Maar het is er wel en jij hebt er last van.

Wetende dat we altijd blijven zoeken naar verklaringen, zal ik eerst dieper ingaan op wat er in het lichaam en het brein speelt als je ‘aan’ staat.

Stel je eens voor dat het weer buiten heel veranderlijk en onheilspellend is. Op zich voel je je veilig terwijl je binnen op de bank zit, maar telkens hoor je allerlei geluiden van wind, storm, onweer, hagel, regen. Automatisch zal je dan even uit het raam turen om jezelf ervan te verzekeren dat alles oké is. Gebeurt het een avondje of een dagje, dan is er nog niets aan de hand. Alleen stel je eens voor dat dit dag in, dag uit gebeurt. Dan ga je je automatisch onveilig voelen. Zelfs als je rationeel weet dat er niets kan gebeuren. Je zult schrikachtiger gaan reageren bij elke bliksemschicht die je hoort. En mochten de weersomstandigheden dan eindelijk rustiger worden, dan blijf je op je hoede. Je lichaam en je brein blijven alert. Ze blijven “aan” staan. Voor het geval dat… en dat put onze natuurlijke weerstand uit.

De Canadese endocrinoloog Hans Selye heeft halverwege de twintigste eeuw veel onderzoek gedaan naar het effect van bedreiging, stressoren, op ons lichaam. Hij ontdekte dat de reeks reacties die in ons lichaam plaatsvinden bedoeld zijn om onze hulpbronnen te mobiliseren, zodat het in staat is om de bedreiging het hoofd te bieden. Hierbij reageren we in drie fases; Alarmfase, adaptiefase en uitputtingsfase.

Alarmfase: Klaar om in actie te komen!

In de eerste fase, waarin we bloot worden gesteld aan de bedreigingen, maakt ons lichaam ons telkens weer klaar om in actie te komen. Dit gebeurt door ons stressresponssysteem, ons waarschuwingssysteem, aan te zetten. Het hormoonstelsel wordt door onze hypothalamus geactiveerd, zodat we meer kracht en uithoudingsvermogen krijgen en er wordt endorfine afgegeven om minder bewust te zijn van de pijnprikkels. De hulptroepen worden ingeschakeld waarbij we goed voorbereid worden op onmiddellijk gevaar. Het lichaam wordt “aan” gezet.

Fijn, dat ons lichaam, ons brein ons zo goed beschermd. Maar wat als de bedreiging te lang aanhoudt, als in het voorbeeld hierboven? We komen dan automatisch in de volgende fase terecht; de adaptiefase.

Adaptiefase: Help, ik sta altijd aan. En nu…

In deze fase blijft het lichaam in de hoogste staat van paraatheid. Ons lichaam blijft proberen om de effecten van de stressor, de bedreiging, te bestrijden. Het lichaam doet er alles aan om zich aan te passen aan de primaire bedreiging. Met andere woorden; het zal z’n best doen om er mee om te gaan. Je ervaart dit doordat je je vermoeid zal gaan voelen. Er wordt veel lichamelijke energie verbruikt. Je voelt je prikkelbaar, gefrustreerd, snel geïrriteerd en hebt moeite om je te kunnen concentreren. Maar het is nog vol te houden. Al merk je heel sterk dat als er een andere stressvolle gebeurtenis in je leven plaatsvindt, je deze niet zo goed aan kunt. Alle hulptroepen zijn gefocust op de primaire bedreiging. Houdt deze situatie te lang aan, dan kom je in de uitputtingsfase terecht.

Uitputtingsfase: Het lichaam heeft rust en herstel nodig

Omdat je reserves uitgeput raken, heeft je lichaam rust en herstel nodig om het fysiologisch functioneren naar een acceptabel niveau terug te brengen. En dat is nu precies wat niet meevalt in de huidige maatschappij waarin we leven. Als het niet onze telefoon is, dan is het wel hetgeen er gebeurt in de wereld, een werkgever, verplichtingen om je heen, die ervoor zorgen dat het jezelf gunnen van volledige rust een uitdaging is. Nog los van de overtuiging die heerst in onszelf, dat het egocentrisch is. Het is vooral in deze fase dat er lichamelijke klachten kunnen ontstaan. Verhoogde bloeddruk, hoofdpijnen, klachten aan het spijsverteringstelsel, nek- en schouderklachten, infecties, depressie, slapeloosheid. Dit naast de al aanwezige vermoeidheid en het gevoel van onrust.

Uiteraard mag het duidelijk zijn hoe belangrijk het is dat jij stress die jij ervaart zo snel mogelijk aanpakt. Nog in de alarmfase. Maar wellicht is het niet altijd mogelijk om hetgeen de stress veroorzaakt te voorkomen. In dat geval adviseer ik jou om ervoor te zorgen dat je weerbaarder wordt tegen de stress, zodat je er beter mee om leert gaan. Het beste is om de stress in de kern aan te pakken en hetgeen jou triggert los te laten, zodat jij nooit meer het gevoel zal hebben van “Help, ik sta altijd aan en nu?”

7 krachtige tips om jou op weg te helpen

Heb je het gevoel: Help, ik sta altijd aan en ervaar je het als een uitdaging om de uitknop te vinden? Hierbij 7 tips om jou op weg te helpen. Deze tips zullen je ondersteunen om meer rust en ontspanning te vinden. Je lichaam en je brein moeten opnieuw leren dat het veilig is. Dat ze niet constant hoeven te scannen op mogelijk gevaar, omdat er geen reëel gevaar is.

1. Bescherm jezelf tegen ergernissen. Of het nou gaat om die buurman of buurvrouw die altijd aan het klagen is, het drukke verkeer, een alsmaar afgaande pinkel van je telefoon, lange wachtrijen…voorkom zoveel mogelijk irritatie en frustratie.
2. Bewegen en pure ontspanning. De aanwezige stresshormonen in je lichaam zorgen voor dat gevoel van onrust en gejaagdheid. Om je lichaam te ondersteunen bij de afbraak hiervan, helpt het als je dagelijks minimaal 30 minuten beweegt. Dit hoeft niet direct te gaan hardlopen. Ook stevig wandelen, fietsen, yoga, meditatie, ontspanningsoefeningen, ademhalingsoefeningen zijn goed. Doe vooral datgene dat jij fijn vindt en niet teveel van je vergt. Zo voelt het niet als een verplichting maar als ontspanning. Wel belangrijk dat je er dagelijks de tijd voor neemt.
3. Stress verlagende voeding. Door een teveel aan stress kan er een tekort ontstaan aan magnesium, vitamine C, verschillende B vitamines, waaronder vitamine B12 en Zink. Voedingsstoffen die essentieel zijn voor de aanmaak van serotonine (het welbekende gelukshormoon), voor een juiste regulering van het stresshormoon cortisol en voor velen andere belangrijke biochemische processen in je lichaam. Ook de inname van complexe koolhydraten geven de hersenen het signaal om meer serotonine aan te maken. Producten als volkoren en granen, peulvruchten, noten en zaden, fruit en groente zijn rijk aan vezels en zorgen voor een constante aanmaak van serotonine. Ook vette vis als zalm zorgt voor omega 3-vetzuren, die significant helpen om de cortisolspiegel te laten zakken. Wil je meer weten over wat je het beste kunt eten bij stress? Ik vind zelf dit artikel fijn en duidelijk.
4. Stress verlagende oefeningen: Hoe vaker je lichaam en je brein signalen krijgen dat het veilig is, hoe beter. Hierbij twee prachtige oefeningen, die daar heel goed bij ondersteunen.

• Hand wrijfoefeningen: Wrijf met de binnenkant van de ene hand over de bovenkant van je andere hand. Dit geeft het lichaam een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Wissel dit per hand af. Het is een fijn gevoel en je kunt het naar je eigen behoefte zo vaak doen als je wilt.
• Stop stressmomenten: Je plaatst de vingertoppen van beide handen op je voorhoofd, tussen je wenkbrauwen en je duimen op je beide slapen. Wrijf je vingertoppen nu stevig over je gehele voorhoofd naar je duimen/ slapen toe. Bij stress zakt je bloed naar beneden naar je armen en benen. Dat maakt dat je vaak niet meer helder kunt denken. Door met je vingertoppen over je voorhoofd te wrijven stroom je bloed terug naar je hoofd, waardoor het stressrespons stopt en je weer helder kunt nadenken.

5. Van weerstand naar acceptatie: Behalve jezelf beschermen tegen prikkels die stress veroorzaken en stappen nemen om het stressgehalte in je lichaam te verlagen, is het ook belangrijk om anders om te gaan met de onrust en weerstand die je ervaart. Natuurlijk wil je er zo snel mogelijk vanaf. Maar hoe meer je ertegen vecht, hoe meer weerstand je ervaart. Stel jezelf gerust zodra je de onrust ervaart: “Ik ben veilig! Ik hoef niet alert te zijn. Ik gun mezelf de rust en het herstel die ik nodig heb.” Accepteer de situatie zoals deze nu is, maar accepteer niet dat dit zo blijft!
6. Duw het niet langer weg: Kijk de stressmomenten in de ogen aan. Dat zorgt ervoor dat je een stukje bewustzijn zal ontwikkelen over de situatie die de stress veroorzaakt. Het klinkt wellicht bizar, maar het kan zelfs zo zijn dat de stress die jij dagelijks ervaart jou onbewust iets oplevert. Bijvoorbeeld dat de situatie ervoor zorgt dat je niet terug hoeft te keren naar het werk of dat je daardoor een bepaalde stap in jouw leven, die jou onbewust angst bezorgt, niet hoeft te maken. Het kan zelfs zo zijn dat het lichaam zo gewend is aan de dagelijkse hoeveelheid stresshormonen, dat je onbewust en ongewild zelfs op zoek gaat naar stressvolle momenten om aan je dagelijkse portie stresshormonen te komen.
7. Aanmaak gelukshormoon. Lachen is gezond!: Zoals eerder beschreven verbruikt stress veel serotonine. Dit kan zorgen voor een serotonine tekort met als gevolg dat je de dingen negatiever gaat bezien. Dit ervaar je doordat je jezelf steeds betrapt op negatieve gedachtes, piekeren en slapeloosheid. Zaak dus om ervoor te zorgen dat je je serotonine gehalte verhoogt! Hoe? Positieve gevoelens stimuleren de aanmaak van serotonine. Dit kan je doen door dankbaarheidsmeditaties, maar ook door humor. Op internet zijn veel leuke filmpjes te vinden om je te laten lachen. Ze zeggen niet voor niets: Lachen is gezond! Zelf ben ik een echte dierenliefhebber en kijk graag naar grappige katten- en hondenvideo’s. Maar ook een workshop lachmeditatie werkt zeer ontspannend en bevrijdend!

Ik zou jou nog veel meer tips kunnen geven, die jou zouden helpen om de situatie waarin jij verkeert een positieve wending te geven. Het allerbelangrijkste advies is: Pak het bij de kern aan! Laat al datgene wat jou stress veroorzaakt, namelijk de beperkende gevoelens en overtuigingen die jij bij je draagt, los en haal jou verloren positieve gevoelens terug. Zodat jij niet meer hoeft te roepen: Help, ik sta altijd aan en nu? Zodat  jouw lichaam van de alertstand af gaat en jij terug in je kracht komt. Wat jou weerbaarder en veerkrachtiger maakt om in de toekomst met stressvolle gebeurtenissen om te gaan.

Kan je ondersteuning hierin gebruiken? Boek via deze link een gratis inzichtengesprek en ik vertel jou graag hoe ik en de Body Mind Release methode jou hierbij kunnen begeleiden.