In de leeftijd van 0-7 jaar neemt ons brein alle binnenkomende informatie voor ‘waar’ aan. We kijken naar de mensen om ons heen en kopiëren hun gevoelens, overtuigingen en denkbeelden. Is mama angstig, dan grote kans dat wij dat ook zijn.
Maar dat niet alleen. Telkens als we iets vervelends meemaken in ons leven, dat diepe impact maakt, komt er een energie in ons, die zich vastzet in ons lichaam. Daaraan worden beperkende overtuigingen gekoppeld.
Deze overtuigingen werken in ons huidige leven als triggers, die wij proberen te verdringen. Doordat onze beperkende overtuigingen constant worden herhaald gaan ze een levensprogramma vormen, waaraan alle nieuwe binnenkomende informatie wordt getoetst.
Ons reptielenbrein doet er alles aan om ons weg te houden van de emotionele pijn die wij ervaren als we hieraan herinnert worden. Zo bouwen we overlevingsstrategieën op om maar niet opnieuw met de pijn geconfronteerd te hoeven worden. Deze gebeurtenissen uit ons verleden beïnvloeden ons huidige leven en maken dat wij niet in het ‘nu’ kunnen leven en in het verleden blijven hangen.
De energie die zich vastzet in ons lichaam, ook wel trauma energie genoemd, blijft in ons lichaam zitten tot we het eigenlijke trauma hebben geheeld. Hierdoor kan onze levensenergie niet goed stromen wat klachten veroorzaakt. De welbekende knoopjes in ons lichaam. Deze klachten kunnen zowel van fysieke (psychosomatisch) als psychisch van aard zijn.
Hoe hard we ook ons best doen om het te verdringen, we blijven erdoor getriggerd en het blijft ons leven regeren. Erger nog; het levert ons veel stress en spanning op en het houdt ons tegen om te kunnen doen wat we graag zouden willen doen. Het houdt ons klein en weg bij de dingen waar wij van dromen. Ook ik heb dit ervaren;
“Jarenlang heb ik als overlevingsstrategie ‘please’ gedrag vertoond. Ik voelde mij als klein kind niet gewenst. Niet omdat ik niet gewenst was, mijn moeder hield heel veel van mij, maar omdat ik ben opgegroeid zonder vader. Dit maakte dat ik er alles aan deed om mij gewenst te voelen. Ik stond altijd klaar voor iedereen en was de eerste die opsprong als er iets gedaan moest worden. Alles om mezelf onmisbaar te maken. Tot het moment dat het me allemaal teveel werd en ik zo bijna in een burn-out belandde.”
Beperkende overtuigingen zijn overtuigingen waar jij rationeel wel van weet dat ze niet waar zijn, maar die je onbewust bent gaan geloven. Je hebt vanuit jouw jeugd een situatie zo ervaren, dat de pijn die het teweeg heeft gebracht te pijnlijk is om het moment opnieuw te willen ervaren. Doordat je constant getriggerd wordt, ga je je op een bepaalde manier gedragen. Een manier die niet van jou is. Zo raak je steeds verder verwijderd van jezelf. Je verliest jouw autonomie, jouw natuurlijke staat van zijn.
Omdat de Pur Mi methode werkt vanuit de kern, dus daar waar het beperkende gevoel en overtuiging is ontstaan, kan je deze bij ‘de wortels’ eruit halen en oplossen. Zie het maar als een labyrint. Vanuit de kern zoek je de weg naar buiten. De weg naar buiten is niet altijd zichtbaar. Is de weg eenmaal gevonden, dan wijst de weg naar buiten zich vanzelf en kan je het trauma helen.
